Ons hart wordt in de regel direct in verband gebracht met liefde. Wat natuurlijk begrijpelijk is. Iets vanuit je hart doen staat gelijk met iets liefdevols doen. Het klopt zeker en toch is het hart energetisch verbonden met wilskracht en met ego-controle. En dat is best logisch wanneer je bedenkt dat ons hart een motor functie heeft. Het levert ons energie, het pompt met pulsen ons bloed rond. Het levert energie aan ons systeem. Het laat ons voelen dat we er zijn, betekenis hebben en door onze wilskracht dingen kunnen realiseren. En het hart vraagt momenten van rust en balans. Heel anders dan de sacrale dieselmotor die de meesten van ons in zich hebben. Rust en balans vraagt een andere manier van leven. Een andere vorm van actie. Net zoals het kloppen van ons hart dat doet, met pulsen.
Het hart gaat over toewijding en zelfvertrouwen, over goedkeuring en over het overlevingsmechanisme van de familieband of de community waarin je leeft. Onze gemeenschappelijke en ondernemende manier van leven vindt de basis in het hart center. Kwaliteiten die in onze maatschappij niet altijd in een goed daglicht staan. Wat is je eerste gevoel of beeld bij: “de beste willen zijn”, “competitie aangaan”, “in controle (willen) zijn”, “materieel bieden en leveren”? Meestal zit daar een beeld achter dat als egoïstisch bestempeld wordt. Zelfzuchtig en niet rekening houdend met anderen. Dit, samen met onze wilskracht, heeft in onze maatschappij een generaliserend karakter gekregen, terwijl het heel specifiek per persoon verschillend is. Onze aangepaste, lees gehomogeniseerde, wil is daarom vaak heel anders dan onze oorspronkelijke wil.
De wil en het ego zijn enorme drijfveren in onze maatschappij en hebben vaak een bepalende kracht in ons leven. En omdat een grote meerderheid van de samenleving niet consistent kan vertrouwen op wilskracht en egokracht zie je dat het vooral onze “mind” is die de plaats inneemt van ons hart. En spreekt voor ons hart. De “mind” wil zich niet overleveren aan wat het lichaam voelt. Controle en competitie die vanuit de “mind” gevoed wordt voelt geforceerd. Met een bepaalde druk op de achtergrond die vindt dat je jezelf moet bewijzen en verbeteren.
Harmonie en verbinding ontstaat niet door actie alleen, maar vanuit een balans in rust en actie. Hart en ego met elkaar verbonden, zonder directe bewijslast die geleverd moet worden. Dat raakt een essentiëel ding in ons. Het helpt ons te herinneren dat we vanuit onze oorspronkelijkheid in een bedding van eenheid, van ‘oneness’, mogen zijn. Als met een ego met alle duale kanten die erbij horen. Je bent er, en je bent OK zoals je bent.
Geef een antwoord