Ik ben onlangs weer gestart met een mannencirkel en we zijn vanavond toe aan de tweede avond. En dat is meestal al een behoorlijk pittige, want we gaan duiken in De Relatie met je Vader. Een niet te onderschatten thema voor veel mannen. Ik kijk er al naar uit en voel tegelijk ook weer een kriebelend en spannend gevoel. Blijkbaar blijft dat kleven aan dit onderwerp.
Een van de vooropdrachten die we de mannen meegeven is het meenemen van een foto van je vader, zoals je hem doorgaans ziet of kent. En een foto van jezelf in de leeftijd van rond de 7 jaar. En natuurlijk doe ik zelf ook gewoon mee. Echter, dit keer neem ik een foto van mezelf mee waarop ik rond de 5 jaar ben. Uit een periode dat ik vaak blij op de foto sta en waar de levenslust van af spat. Onbekommerd, trots en zonder enige vorm van schuld en schaamte.
Als een blij en onschuldig kind
Ik heb dit keer zeer bewust gekozen voor deze foto. Omdat ik zo rond de 10 jaar en later een hekel aan mezelf begon te krijgen. Niet altijd bewust, maar nu ik er op terugkijk wel erg pijnlijk om te voelen. Ik was stom en zag er stom uit, deed vaak dingen fout in de ogen van anderen en zei domme dingen. Zo leek het en zo interpreteerde ik dat waardoor het zich van binnen vastzette.
De foto waarop ik bij mijn speeltentje zit en waarop ik met een brede glimlach bijna poserend laat zien hoe fijn ik het heb geeft mij een nieuwe impuls. Ik wil terug naar dat kind. Ik wil weer naar die tijd waarop ik me blij en onbekommerd voelde. Het ervaren van die kindenergie en van daaruit alles aangaan, met kinderogen. Dat is een mooie gedachte en daarop wil ik me meer gaan richten.
Alles omarmen van schaamte tot blijdschap
Dat wil niet zeggen dat ik die donkere tijd waarin ik mezelf afwees negeer. Zeker niet. Doorgaans heb ik die periode gebruikt om naar terug te gaan om daar schoon schip te mogen maken en de pijn opnieuw te voelen. Ik realiseer me nu dat het ook juist zo fijn is om het kind dat onschuldig en blij door het leven ging te omarmen. Ik heb nu twee jongetjes als het ware aan mijn zij tegen me aan, troostend naar de een en vol levenslust naar de ander. Zonder oordeel en mijn verleden koesterend.
Laat het vanavond maar weer zo’n mooie mannencirkel avond worden …
Geef een antwoord