Verwarring, mysterie, twijfel. Het zijn allemaal worden van onze ‘mind’. Onze saboteurs in ons leven. Elke keer weer wanneer er gedachten voorbij komen, wanneer inspiratie naar binnen stroomt steken ze de kop op. Alles weer in twijfel trekken. Verwarring zaaien omdat het voorheen toch anders was? Of goed was, en nu ineens niet? En al die vragen over het leven, over diepere zaken die ons bezig houden, op existentiëel niveau. Gek word je er van misschien wel. Inspiratie komt van buitenaf, maar ook uit onze ‘grijze massa’, die bedoeld is om alle inspiratie op te slaan voor later.
Ons hoofd heeft het er maar druk mee. En vooral als het gaat om vragen die van een ander komen. De meesten zullen dit ongetwijfeld herkennen. Iemand stelt een vraag vanuit nood of paniek. Of zomaar omdat die vraag speelt. En jij maar malen. Je komt er maar niet achter en je gaat er driftig mee aan de haal. Ondertussen is de vraagsteller deze vraag allang weer vergeten, of het speelt niet meer. Stel de vraag eens aan jezelf, “ben ik bezig met het vinden van antwoorden op vragen die er niet toe doen?” Vragen die niet van jou zijn. Klinkt best confronterend misschien. Het kan zijn dat je dit niet zo herkent. Mogelijk werkt jouw brein in een meer vaste manier van denken en kun je vraagstukken heel specifiek op jouw manier handelen. Zonder in paniek of in de stress te raken.
Wanneer jouw ‘mind’ de autoriteit neemt, brengt het angst en zorgen. Dat klinkt een beetje als tegeltjeswijsheid. Eigenlijk is dat ook zo. De druk die je kan voelen vanuit je hoofd is ervoor bedoeld om ons te drijven, ons verder te helpen. Onze neo-cortex is er om denkprocessen uit te werken. Om concepten te creëren van alle inspiratie die binnenstroomt. Maar wanneer die zogenaamde inspiratie van buiten komt, en daarmee bedoel ik van anderen, kunnen ze in angstpatronen en overtuigingen terecht komen. Angst voor zaken uit het verleden, voor consequenties in de toekomst, voor wat er nu kan gebeuren.
Dat wat niet van ons is, is heel interessant. Onze ‘mind’, en zeker ons ego, is heel erg nieuwsgierig naar wat er buiten gebeurt. Zo hoeft het zich niet af te vragen hoe het binnen is en dat we op onze natuur mogen vertrouwen. Dat maakt dat ego overbodig, het laatste wat het ego wil. Echter, wel luisteren naar onze natuur maakt nog niet dat de druk van de gedachten verdwijnt. Verdwijnen zal deze niet. Wel worden onze beslissingen juist wanneer we ons hoofd ons hoofd laten en het werkelijke antwoord van binnenuit laten komen.
(Wil je een kijkje nemen in hoe onze hersenhelften werken dan is het boek “Onverwacht inzicht” van Jill Bolte Taylor een echte aanrader.) Hieronder een korte youtube met een lezing van Alan Watts “The mind is a vicious cycle”.
Geef een antwoord